محل برگزاری:استان: قزوین شهر: الموت روستا: هنیز
محل حرکت: کرج ساعت حرکت:۴صبح
تعداد روزهای برنامه: سه روزه نوع ترانسفر: مینی بوس
ارتفاع : ارتفاع مبدا: ۲۲۰۰ متر ارتفاع کمپ: ۳۸۰۰ متر
ارتفاع صعود: ۴۱۷۵ متر
نرم افزار مورد استفاده: Wikiloc فایل GPS: دانلود فایل 
منبع استعلام: سایت هواکوه/ آقای هاشم‌نژاد
شرایط جوی: آفتابی
مدت زمان: صعود: ۹ ساعت(جبهه جنوبی) فرود: ۱۲ ساعت (جبهه شمالی)
کل طول مسیر : ۳۴ کیلومتر
زبان بومی منطقه: فارسی
جانوران و حیوانات منطقه: عقاب، خرگوش، کبک، مارمولک و بزهای کوهی
نوع پوشش گیاهی منطقه: کاج، سرو کوهی، گل‌های ختمی، چای کوهی، والک و گلپر
نام و آدرس راهنمایان محلی:
آقای قبادی /خدمات با قاطر - روستای هنیز شماره تماس: ۰۹۱۲۰۸۳۶۵۴۰
آقای قبادی/ دهیار روستای هنیز شماره تماس: ۰۹۱۹۱۸۹۵۷۰۱
نام سرپرست: نعمت آزادی ۰۹۳۶۹۹۰۰۴۱۵
جلودار: بهرام علیزاده
عقب‌دار: محمود عباس‌نژاد
پشتیبان هوشیار:موسی الرضا بنفشه، روح اله توکلی
افراد شرکت کننده: نعمت آزادی، دکتر بهرام علیزاده، محمد عباس نژاد، سجاد خورشیدوند، مازیار بشیری منش، زهرا تقوایی فرد، فائژه مولایی
گزارش برنامه:(نویسنده نعمت آزادی)
سیالان یکی از قله های بلند البرز غربی است که در مرز استان های قزوین و مازندران قرار دارد. دامنه‌های شمالی قله سیالان در منطقه تنکابن قرار دارد و دامنه‌های جنوبی آن به روستاهای کوهستانی منطقه الموت در استان قزوین مشرف است.
ارتفاع قله سیالان ۴۱۷۵ متر از سطح دریا است. صعود به قله سیالان دشوار است. بر حسب مسیری که برای صعود انتخاب می کنید باید بین ۱۷۰۰ تا ۲۹۰۰ متر از مبدا ارتفاع بگیرید.
مسیرهای پر تردد و محبوب برای صعود به قله سیالان شامل مسیر جنوبی از روستای هنیز در استان قزوین و مسیر شمالی از روستای عسل محله و دشت دریاسر در مازندران است. بیشتر کوهنوردان از روستای هنیز به قله سیالان صعود می کنند و سپس به سمت روستای عسل محله فرود می آیند. از اینرو طبق برنامه ریزی های قبلی توسط سرپرست برنامه (آقای آزادی) تصمیم بر این شد که صعود به قله سیالان از مسیر روستای هنیز انجام شود.
ارتفاع روستای هنیز یعنی مبدا مسیر صعود جنوبی ۲۲۰۰ متر می باشد. مقدار مسافت صعود از مسیر جنوبی نیز حدود ۱۴ کیلومتر می باشد.
پناهگاه قبادی با ۳۲۵۰ متر ارتفاع در میانه ی این مسیر قرار دارد.
مقدار مسافت صعود از مسیر شمالی نیز حدود ۱۹ کیلومتر می باشد.
گروه طبق برنامه ساعت ۴ صبح روز پنجشنبه ۱۷ تیرماه با یک دستگاه مینی بوس از دانشگاه (پردیس کرج) به سمت قزوین حرکت نمود.
این مسیر با عبور از ابتدای شهر قزوین، گردنه قسطین لار و سرازیر شدن از آن به رجایی دشت می رسد.
ما با عبور از جاده سمت راست دو راهی و پس از طی جاده پر پیچ و خم تپه ماهور های منطقه ، به معلم کلایه رسیدیم.
قبل از معلم کلایه دو راهی دریاچه اوان و گازرخان قرار دارد.
پس از آن وارد جاده های پر پیچ و خم و تنگ کوهستانی انتهای راه شدیم که عمدتا مناسب ماشین های سواری است.
از قزوین تا روستای هنیز هم ۴ ساعت زمان نیاز دارید تا مسیر ۱۱۲ کیلومتری را طی نمایید.
بهترین راه رفتن به قزوین از طرف تهران، آزادراه کرج به قزوین است. تنها راه رفتن به روستای هنیز از قزوین نیز مسیر کوهستانی جاده الموت است که از معلم کلایه عبور می کند و به سه راهی هرانک و در نهایت روستای هنیز می رسد. کل این جاده نیز آسفالت است. می توانید در محل میدان غریب کش از ایستگاه تاکسی الموت، تاکسی بگیرید و تا سه راهی هرانک را با تاکسی طی کنید اما اگر تاکسی اختصاصی کرایه کنید می توانید تا هنیز یا مبدا سایر مسیرها بروید.
برای رفتن به گردنه سلنبار باید بعد از سه راه هرانک مسیر را ادامه دهید و وارد جاده خاکی سه هزار شوید. این مسیر طولانی است اما قابل تردد برای ماشین سواری در فصول گرم می باشد.
برای پیاده و سوار کردن کوهنوردانی که برای صعود به قله سیالان از هنیز تا عسل محله را طی می نمایند، نزدیک ترین راه و جاده از روستای هنیز به روستای عسل محله از طریق جاده سه هزار است. جاده هنیز آسفالت است.
نا گفته نماند به دلیل انجام عملیات راه سازی، متاسفانه مسیر منتهی به روستای هنیز بسته شده بود. دو راه بیشتر نداشتیم: یا باید از مسیر بر می گشتیم و از طریق جاده دریاچه اوان مجدد شروع به حرکت می کردیم یا اینکه به اندازه تردد ماشین راه رو باز می کردیم که مسیر طولانی نشه. پس از مشورت با سایر رانندگانی که در مسیر بوندند راه دوم رو انتخاب کردیم و با استفاده از بیل و مشارکت گروهی، پس از حدود ۴۰ دقیقه راه رو باز کردیم و به سمت روستای هنیز راه افتادیم.
نکته:
۱- رفتن با مینی بوس به هنیز زمانبر( حدود ۶ ساعت)
۲- پارک وسایل نقیله شخصی در این روستا، بازگشت از تنکابن و دسترسی مجدد به آنها برای رانندگان بسیار مشکل است.
بالاخره پس از ۷ ساعت حدود در ساعت ۱۰:۰۰ به روستای هنیز رسیدیم.
در ساعت ۱۰:۱۰ پس از سپردن کوله های بسته بندی شده با گونی، به قاطرچی وارد مسیر صعود شدیم.
مسیر از کوچه کنار جاده ابتدای روستا شروع میشود.
از چند روز قبل سرپرست برنامه هماهنگی لازم برای حمل بار را با آقای قاسم قبادی انجام داده بود و خوشبختانه به محض رسیدن به روستا با ۴ راس قاطر کوله های ما را تا بالا حمل نمود.
آقای قبادی مردی بسیار مهربان و خوش اخلاق بود و از اعضای گروه به خوبی استقبال کرد.
گروه ساعت ۱۰:۳۰ حرکت خود را آغز کرد و پس از حدود ده دقیقه راهپیمایی با هدایت دختر و پسربچه های بسیار مهمان نواز و خوش قلب روستا به کف دره ای رسیدیم نحوه برخورد بچه های روستا چنان لذت بخش بود که چندین عکس یادگاری در کنارشان انداختیم.
نهر آبی در دره جریان داشت و پلی چوبی بالاتر از آن برای مواقع پر آبی دره تعبیه شده بود.
ادامه راه در دامنه آن طرف دره با شیبی نستا تند تا روی گرده یال امتداد دارد.
در دامنه طرف دیگر، یال رو به بالا میرود.
نکته: در اینجا یک راه به سمت کف دره مجاور میرود که بایستی از آن پرهیز نمود و باید از مسیر سمت چپ که ما را به روی یال می برد حرکت نمود.
از اینجا به بعد یک سربالایی نسبتا طولانی و پس از آن تراورس های طولانی تر، ادامه راه را تشکیل میدهد. در ابتدای مسیر صعود گروههای دیگری هم مشاهده می شوند و از بستن کوله های سنگین مشخص است مانند ما قصد شب مانی در قله دارند.
در طول مسیر استراحت های کوتاه انجام شد.
در میانه این تراورس طولانی که شیبی رو به بالا داشته و جهت آن جنوبی – شمالی است چشمه پر آبی قرار دارد.
نیمه راه قبل از این چشمه پوشیده از درختان سرو است و در کنار این چشمه هم درختی قرار دارد.
پس از حدود ۲ ساعت و نیم پیاده روی حدود ساعت ۱۳ نهار را در کنار چشمه صرف میکنیم. با توجه به اینکه مسیر سولانی در پیش داریم مجبور بودیم که استراحت را کوتاه کرده و به سمت قله حرکت کنیم لذا به راه خود ادامه میدهیم.
در ساعت ۱۷ به پناهگاه رسیدیم که چشمه آبی نیز در کنار آن واقع است. پناهگاه محل مناسبی برا شب مانی است ولی از آنجا که ما قصد برگشت از روستای عسل محله را داریم باید در گردنه کمپ بزنیم لذا پس از کمی استراحت در مجاورت پناهگاه و گرفتن چند عکس یادگاری به سمت بالا حرکت کردیم.
در ساعت ۱۸ به زمین نسبتا مسطحی در مجاورت چشمه ای رسیدیم که در مسیر راهمان قرار داشت.
با توجه به اینکه کوله های ما توسط قاطرچی در گردنه نرسیده به قله بارگیری شده بود باید قبل از تاریک شدن هوا خومان را به گردنه می رساندیم لذا با هماهنگی سرپرست، دو نفر از اعضای گروه جلوتر جهت نصب چادرها به سمت گردنه حرکت کردند. گروه تقریبا ساعت ۱۹:۴۵ به گردنه رسید.
چادر های بسیاری در دشت زیر گردنه و قسمت شمالی آن برپا شده بود.ا رتفاع گردنه ۳۸۶۰ متر است .
گروه پس از برپایی چادر و پوشیدن لباس گرم، استراحت کرد و آماده صعود به قله برای روز جمعه شد.
روز دوم: جمعه ۱۷ تیرماه ۱۴۰۲
گروه پس از بیدار شدن ساعت ۶ به سمت قله حرکت کرد و پس از یک ساعت حدود ۷:۰۰ به قله رسیدیم. دیدن مناظر اطراف قله بسیار لذا بخش بود و گروه پس از گرفتن چندین عکس یادگاری به سمت کمپ حرکت نمود.
در ساعت ۱۲ و پس از استراحتی روی گردنه به سمت شمال سرازیر شده و با عبور از دشت مذکور به یک سرازیری تند و طولانی رسیدیم.عبور از آن همراه با احتیاط و زمان بر و کند بود. سمت راست ما چند یخچال طبیعی وجود داشت و بخشی از مسیر باد از روی یخچال عبور می کردیم.
پس از حدود سه ساعت پیاده روی در این مسیر با سراشیبی تند به کف دره ای رسیدیم .
نهر پر آبی از زیر برفچال بزرگی جاری بود. در اینجا استراحتی کوتاه انجام شد و سپس مسیر را ادامه دادیم.
در ساعت ۱۶در یک مسیر تراورسه طولانی و نفس گیر و کمی پر مخاطره به راه خود ادامه دادیم.
از اینجا به بعد مسیر بسیار زیبایی را در پیش رو داریم که با وجود مه زیباتر هم شده بود.
به دلیل وجود مه گروه باید بدون فاصله راه را ادامه دهد.
پس از دوساعت طی کردن در مسیر تراورس که طولانی هم بود ، بالاخره در ساعت ۱۸ به انتهای آن مسیر رسیدیم.
به دلیل وجود هوای بسیار عالی، قله های دور دست بوضوح قابل رویت بود.
ساعت ۷:۳۰ به سمت گردنه حرکت کردیم و ساعت ۸:۱۵ به محل کمپ رسیدیم.
پس از صرف صبحانه و جمع آوری چادرها باید به سمت روستای عسل محله راه میفتادیم.
در ساعت ۱۰:۰۰ پس از برچیدن کمپ و بر دوش نهادن کوله های بسیار سنگین، به سمت روستای عسل محله راه افتادیم.
از اینجا تا تمام مسیر برگشت کوله های سنگین بر دوشمان بود.
پس از آن وارد راه مارپیچ و مناسبی شدیم که مسلط بر منظره جنگل ها و دره بود. هر چند مه انقدر غلیظ بود که اجازه دیدن دشت دریاسر و دره منتهی به دشت را به ما نمیداد. از اینجا مسیر در روی صخره های زیبا و جنگلی ادامه دارد.
پس از طی کردن مسیرهای پر پیچ و خم و دیدن مناظر بسیار زیبای جنگلی باید به کم کردن ارتفاع ادامه داده و خودمان را به دشت زیبای دریاسر برسانیم.
در مسیری تماما سرازیری، در ابتدا با مارپیچ های طولانی در بستری سرسبز و در انتها جنگلی انبوه ارتفاع کم کردیم و از اینجا به بعد را باید در جنگل پیمایش کنیم. در مسیر چندین چشمه وجود داشت و مردم محلی و چوپانان نیز در مسیر بودند.
با توجه به اینکه باید قبل از تاریک شدن هوا خودمان را به روستای عسل محله می رسانندیم درنگ نکرده و به سمت دشت دریاسر پیمایش را ادامه دادیم.
در گوشه ای از بستر کنار رودخانه، اتاقکی وجود دارد که کف آن برای دام استفاده می شود.
در کنار آن چشمه آبی نیز وجود دارد.
البته در وسط راه قسمت جنگلی سرازیری منتهی به رودخانه نیز چشمه آبی قرار داشت که از آن استفاده کردیم.
برای عبور از دشت دریا سر بهتر است از گوشه سمت چپ آن برویم با توجه به اینکه هوا تاریک می شد در دشت دریاسر عکس یادگاری گرفته شد و به سمت روستای عسل محله راه افتادیم.
حدود ساعت ۲۰ به دشت دریاسر رسیدیم.
از دشت دریاسر به سمت روستای عسل محله حدود ۱ ساعت پیمایش از دل جنگل بود و در نهایت پس از عبور از دشت و در مسیری سرازیری در داخل جنگل، در ساعت ۲۱:۴۰ به ابتدای عسل محله رسیدیم.
با توجه به خستگی زیاد حاصل از پیمایشی طولانی با کوله های سنگین، سرپرست برنامه یک ویلایی را در نزدیک تنکابن در نظر گرفته بود تا گروه استراحت کند.
پس از یک شب اقامت در ویلا روز شنبه ۱۸ تیرماه گروه به سمت کرج حرکت نمود.
بهترین زمان و فصل صعود به قله سیالان
آب و هوای قله سیالان در نیمه دوم فصل بهار، نیمه اول پاییز و کل تابستان برای صعود عالی است. سیالان معمولا زمستانی سرد و پر برف دارد به طوری که بیشتر مسیرهای صعود پوشیده از برف می شوند و از نظر بهمن خطرناک می شوند.
بهترین جا و مکان برای چادر زدن یا محل اقامت در برنامه صعود به قله سیالان ؟
در روستای هنیز اقامتگاههای محلی از جمله خانه کوهستان وجود دارد. مهمترین محل کمپینگ کوهنوردان در مسیر صعود جنوبی پناهگاه فلزی قبادی است. کمی پس از پناهگاه و حتی روی گردنه هم کوهنوردان چادر می زنند اما پناهگاه با وجود چشمه و فضای مسطح بزرگ و فاصله کافی از روستای هنیز بهترین پیشنهاد است.
در مسیر صعود شمالی پناهگاه خوبی وجود ندارد اما جانپناه سنگی یادبود در دره هرتنگ در زیر یک اشکفت تنها جانپناه مسیر است. دشت دریاسر در نزدیکی عسل محله، جانپناه یادبود و یکی دو نقطه نزدیک به چشمه گورخانی در میانه ی مسیر رایج ترین محل ها برای کمپینگ بخصوص برای کوهنوردانی که مسیر شمالی را برای فرود انتخاب می کنند هستند چون دارای چشمه می باشند. کوهنوردانی که از مسیر شمالی صعود می کنند ناچارند بجای محل هایی مانند دشت دریاسر، گوسفندسرای ونی در ارتفاع نزدیک به ۳۳۰۰ را برای چادر زدن انتخاب کنند تا بخش اعظم صعود را در روز اول انجام داده باشند. گوسفندسرای ونی دارای آب یخچال است و فاقد چشمه دائمی می باشد.
در سایر مسیرهای صعود از خط الراس از سمت گردنه سلج انبار و منطقه انرژی اتمی محل عالی برای کمپینگ وجود ندارد اما محل های صاف روی خط الراس را می توان برای چادر زدن انتخاب کرد.
وسایل و لوازم ضروری برای صعود به قله سیالان چیست
کوله پشتی مناسب، کفش کوهنوردی ساقدار با آج مناسب در کف (در این برنامه کف کفش دو نفر از همنوردان از جا درآمد) ، عینک آفتابی و کلاه نقاب دار برای روزهای آفتابی ، لباس گرم و تجهیزات صعود در یخچال و هوای سرد ، دوربین عکاسی ، دارو و لوازم شخصی ، بطری آب، میوه، غذا و تننقلات ، کیت امداد و بقای طبیعت گردی ، GPS با باطری اضافه یا پاوربانک برای گوشی، تمام وسایل لازم برای کمپینگ و پیمایش در طبیعت مانند باتوم
بهترین برنامه ریزی صعود به قله سیالان بر اساس فرصت زمانی
از روستای هنیز بطور معمول بر حسب آمادگی نفرات، وزن کوله و شرایط آب و هوا ۴.۵ تا ۶ ساعت زمان نیاز دارید تا به پناهگاه رهنما قبادی یا همان پناهگاه سیالان برسید. از پناهگاه تا گردنه سیالان نیز ۲ تا ۲.۵ ساعت و در نهایت از گردنه تا قله سیالان حدود ۱.۵ ساعت زمان برای صعود نیاز دارید. در مجموع برای صعود به قله سیالان از مسیر هنیز ۸ تا ۱۰ ساعت یا کمی بیشتر زمان اختصاص دهید. برای فرود از همین مسیر با صرف ۶ تا ۸ ساعت می توانید به روستای هنیز بازگردید.
برای فرود از قله سیالان به سمت عسل محله یک ساعت زمان تا گردنه نیاز دارید. از گردنه تا گوسفندسرای ونی ۲ تا ۲.۵ ساعت زمان احتیاج است. از گوسفندسرای ونی تا دشت دریاسر نیز ۴ تا ۵ ساعت باید صرف کنید و در نهایت در عرض ۱.۵ الی دو ساعت به روستای عسل محله می رسید. در مجموع برای فرود از قله سیالان تا روستای عسل محله نیز ۸ تا ۱۰ ساعت و حتی گاهی کمی بیشتر را در نظر بگیرید. با توجه به اختلاف زیاد ارتفاع و طولانی بودن مسیر بهتر است زمان های استراحت یا شبمانی برای خود در نظر بگیرید تا فشار زیادی به زانوان نیاید. صعود به قله سیالان از سمت روستای عسل محله کمتر معمول است اما ۱۲ تا ۱۵ ساعت زمان احتیاج دارد که ناچارا باید در دو روز تقسیم شود.
قله سیالان به دلیل اختلاف ارتفاع فاحش و فاصله طولانی با ابتدای مسیرهای صعود بطور معمول امکان صعود یک روزه ندارد و یا دست کم بسیار دشوار است. به همین دلیل تنها کوهنوردان با آمادگی جسمانی بسیار بالا صعود یک روزه انجام می دهند.
بهترین راه برای صعود یک روزه به قله سیالان، مسیر جنوبی یعنی روستای هنیز است. صبح خیلی زود از روستای هنیز با کوله سبک شروع کنید. چشمه های زیادی در طول مسیر وجود دارند و عدم نیاز به آب و وسایل کمپینگ می تواند سرعت صعود را افزایش دهد. برای فرود نیز به روستای هنیز بازگردید.
برای صعود یک و نیم روزه به قله سیالان نیز می توانید از مسیر هنیز استفاده کنید. در نیم روز اول با حدود هزار متر صعود تا پناهگاه قبادی بالا بروید و شبمانی کنید. در روز دوم به قله صعود کنید و از همان مسیر هنیز به مبدا بازگردید.
برای صعود دو روزه مسیر هنیز و یا ترکیبی از مسیر هنیز با مسیر خط الراس از گردنه سلمبار یا مسیر جنوب غربی از منطقه انرژی اتمی نیز مناسب است. با این حال صعود و فرود از هنیز بیشتر توصیه می شود. می توانید مانند برنامه یک و نیم روزه در روز اول تا پناهگاه قبادی یا محل کمپ بالاتر در ارتفاع ۳۶۰۰ بالا بروید و شبمانی کنید. در روز دوم نیز پس از صعود به قله دوباره به هنیز بازگردید. اما فرصت بیشتر نسبت به برنامه یک و نیم روزه باعث می شود لذت بیشتری از مسیر ببرید و توقف های بیشتری داشته باشید.
روش دیگر برای صعود دو روزه ترکیب مسیرهای جنوبی و شمالی است. در روز اول از مسیر هنیز به قله سیالان صعود کنید. صبح خیلی زود برنامه را شروع کنید تا بتوانید در فرود از مسیر شمالی تا گوسفندسرای ونی یا چشمه گورخانی فرود آیید و شبمانی نمایید. اما اگر فرصت کم آوردید می توانید بعد از صعود قله روی گردنه نیز شبمانی کنید. در روز دوم نیز مابقی فرود را تا دشت دریاسر و نهایتا عسل محله انجام دهید و برنامه را به پایان برسانید.
برای صعود دو و نیم روزه می توانید از مسیر شمالی به قله سیالان صعود کنید. برنامه را صبح خیلی زود شروع کنید. در روز اول تا چشمه گورخانی یا گوسفندسرای ونی صعود کنید. در روز دوم به قله سیالان صعود کنید و دوباره به چشمه گورخانی و یا حتی دره هرتنگ بازگردید و برای شبمانی چادر بزنید. اگر فرصت کافی داشته باشید می توانید به فرود خود ادامه دهید و در همان روز دوم حتی تا دشت دریاسر نیز پایین بروید و آنجا شبمانی کنید. در نهایت در نیم روز نهایی باقی فرود را تا عسل محله پشت سر بگذارید و برنامه را پایان دهید. کوهنوردان شمالی معمولا این چنین می کنند.
برای صعود دو و نیم روزه یا صعود سه روزه می توانید از تمام مسیرها به صورت مجزا یا ترکیبی استفاده کنید. رایج ترین برنامه ریزی برای صعود به قله سیالان پیمودن کل مسیر از هنیز تا دریاسر و عسل محله است. این صعود در قالب یک برنامه دو و نیم روزه یا سه روزه اجرا می شود. در نیم روز اول یا روز اول برنامه از روستای هنیز تا پناهگاه قبادی یا محل کمپ در ارتفاع ۳۶۰۰ صعود کنید. در روز دوم به قله سیالان صعود کنید و سپس از مسیر شمالی فرود آیید تا به چشمه گورخانی برسید و در نزدیکی آن برای شبمانی چادر بزنید. اگر فرصت کافی داشته باشید می توانید به فرود خود ادامه دهید و در همان روز دوم تا دره هرتنگ و یا حتی دشت دریاسر نیز پایین بروید و انجا شبمانی کنید. در نهایت در نیم روز سوم یا روز سوم باقی فرود را تا عسل محله پشت سر بگذارید و برنامه را پایان دهید.
